امـــــروز ، چـرکنـویـ ــــس ِ یکـ ے از نامـﮧ هـــــآے قـدیمـــی رآ

پـ ــیــدآ کــَـردم !

کــاغـَـذَش هــــنـوزـــــــ ،

از آواز ِ آכּ همـ ــﮧ واژه ے بـی دریغ

سـنـگیـכּ بود !

از بـاراכּ آכּ همـﮧ دریا !

از اشــتیاق ِ آכּ هـَـمـﮧاشکـ ـــــ

چـِـقـَـدر لبهـاے تو

در رَعـایت ِ تَبــسُم بــی ریآ بـودنـ ـــــد !

چـِـقـَـدر جـوانـﮧ ے رؤیــآ

در بآغچـﮧ ے بیداریمــاכּ سـَ ــــــبز می شُد !

هَــنوز هَم سـ ـــــــرحال کـﮧ باشم ،

کَــسے را پیدآ مـے کُنم

و از آכּ روزهـــــ ـآی بـے برگشــتـــ برایـ ـــش مے گویم !

نمی دانے مُرور دیدارهـــــاے پُشتِ ســـ ــــر چـﮧ کیفے دآرد !

بـﮧ خاطــِــــر آوردכּ خوابهـ ـــآے هَر دم ِ رؤیا ...

هَمیـــشـﮧ قَدَمهاے تو رآ

تآ حوالے دلم می شمُــ ــــرم ،

بَعــ ـــد بر مــے گردَم

و بـﮧ یآدِ تـ ـــــرآنـﮧ ے تــــازه اے می اُفتم !

مـے بینی؟

ـوای خدا جــــون تا هفتهــ بـــــعد نمی تونم بیــ ـــــــام پــــــس

بــــــــــــــــــای تــــــ ــــــ ــــــا هــــــــــای.....

هِـــے تـــــــو......!!

بآ خود چہ فڪر ڪرבهــ ايے .....

ايـטּ مَنم ڪہ شڪستـہ اَم

ايـטּ مَنم ڪہ زير بآرآטּ مآنـבه اَم

ايـטּ مَنم ڪہ خستہ اَم

בيگَر اِבـسآسے نـבآرم.........

خنـבه و گريہ برآيَم مَعنآ نـבاَرב

مآننـב شيشہ شڪستنَم آسآטּ بــوב

وَلے ديگَــر بہ مَــن دَست نَزَن اين بآر

زَخمے ات خوآهَم ڪرد ... !